Intro
ผมไม่รู้ว่าคุณนิยามความสัมพันธ์แบบนี้ว่าอะไร
สำหรับคุณมันอาจจะไม่ใช่ความรัก
ไม่เชิงความผูกพัน
แต่สำหรับผมมันแทบจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่มี
Because we always had it
That special moment
We lived through it together
Because he was so special
We become so special
And I'm sure this won't ever go away
We can never be erased
เขาไม่ได้เป็นโลกทั้งใบ ไม่ได้เป็นเหมือนอากาศ
แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนขาดเขาไม่ได้
ใช่ ผมอยู่ได้ แต่อยู่ยังไงแบบไหนคือคำถาม
Although life will push us to whatever point
There's a stage where no other relationships will be able to beat this specific one.
ความทรงจำมากมายเหล่านี้ ควรต้องจัดการกับมันยังไงถ้าวันหนึ่งวันใดเราบังเอิญต้องจากกัน
กลิ่น เสียง รส สถานที่ สิ่งของ และอีกมากมายที่ความทรงจำและความรู้สึกถูกผูกไว้กับหลายอย่างรอบตัว มัดไว้หนาแน่นเป็นเงื่อนตายจนไม่สามารถแกะออกได้
He's like my past perfect, present perfect, and future perfect if that shall exist.
He activates my past, extends to my present and would always continue to my future.
It was definite.
Though I knew we would be nothing but finite,
I also learned our 'us' would not be less than always and forever - even if forever doesn't last.
บางครั้งเราอาจจะลืมไปว่าการมีอยู่เป็นยังไง
อาจจะพลั้งวางใจว่าพรุ่งนี้จะมาถึง
ทั้งๆที่ 'พรุ่งนี้' อาจจะไม่เคยมีจริงก็ตาม
